کاشی های سرامیکی از جمله کاشی علیپور از مخلوطی از خاک رس قرمز و یا سفید، ماسه و سایر مواد طبیعی ساخته می شوند. این مخلوط به شکل و اندازه دلخواه قالب گیری می شود و سپس در کوره ها با دمای بسیار بالا پخته می شود. ماده حاصل بادوام، سخت، متراکم و مقاوم در برابر آب است. سپس اینها تزئین می شوند. کاشی های سرامیکی به سختی لکه دار می شوند، به راحتی تمیز می شوند و رنگ آنها به راحتی محو نمی شود.
آنها معمولا برای دکوراسیون داخلی و جاهایی که رفت و آمد پا کم است استفاده می شود. در داخل ساختمان، از آنها برای دیوارها و کف استفاده می شود، زیرا قیمت آنها پایین است و در طیف وسیعی از رنگ ها و اندازه ها موجود هستند.
کاشی‌های سرامیکی داخلی نرم‌تر و نازک‌تر هستند. هنگام استفاده در خارج از منزل، روی دیوارهای خارجی، مقدار گرمای جذب شده کم است و حفظ حرارت نیز کم است. این منجر به یک اثر خنک کننده می شود که در تابستان مفید است.
کاشی لعابدار – لعاب پوشش شیشه‌ای است که عملاً نفوذناپذیر است. کاشی‌های سرامیکی پخته شده را در محلول لعاب که معمولاً شیشه‌ای رنگی مایع است فرو می‌برند و دوباره برای بار دوم می‌پزند تا لعاب با کاشی ترکیب شود. لعاب های روشن تر از لعاب های تیره تر سخت تر هستند. سطوح مات و ساتن سخت تر از سطوح براق هستند. لعاب رنگ و نقش کاشی را حفظ می کند.
اما خراش های روی کاشی های لعابدار با چشم قابل مشاهده است و پس از استفاده قابل توجه درخشندگی/درخشندگی از بین می رود که از نظر زیبایی شناسی خوشایند نیست.
کاشی های بدون لعاب – اینها فاقد لعاب هستند و خراش ها و فرورفتگی ها بر خلاف کاشی های لعاب دار به راحتی قابل مشاهده نیستند. از آنها در مناطق تجاری و مسکونی استفاده می شود. آنها نسبت به کاشی های لعاب دار متراکم تر، ضخیم تر و مقاوم تر در برابر لغزش هستند، از این رو برای آشپزخانه و فضای باز مناسب هستند.
آنها همچنین در برابر لکه‌ها آسیب‌پذیرتر هستند، از این رو، کاشی‌های بدون لعاب که در داخل خانه استفاده می‌شوند باید با استفاده از درزگیر و موم آب‌بندی شوند تا کمتر در برابر لکه‌ها آسیب‌پذیر شوند.
