در سال 1536، فاتحان اسپانیایی در پرو طعم سیب زمینی 1401 را کشف کردند و آنها را به اروپا منتقل کردند. در ابتدا، این سبزی به طور گسترده مورد پذیرش قرار نگرفت.
سر والتر رالی سیب زمینی را در سال 1589 به ایرلند معرفی کرد، اما نزدیک به چهار دهه طول کشید تا سیب زمینی به بقیه اروپا گسترش یابد. تا زمانی که فردریک پادشاه پروس در زمان جنگ سیب زمینی کاشت به این امید که دهقانان شروع به خوردن آن کنند.
سیب زمینی در دهه 1620 زمانی که فرماندار باهاما جعبه هدیه حاوی سیب زمینی را برای فرماندار مستعمره ویرجینیا فرستاد، وارد مستعمرات شد.
داستان منشأ سیب زمینی در ایالات متحده مانند تاریخچه سیب زمینی در اروپا است که بلافاصله پذیرفته نشد. در حالی که در سراسر مستعمرات شمالی در مقادیر محدود گسترش یافت، بخش مهمی از تاریخچه سیب زمینی زمانی است که آنها مهر تایید اشرافی را از توماس جفرسون دریافت کردند که برای مهمانان کاخ سفید سیب زمینی سرو می کرد.
پس از آن، سیب زمینی به طور پیوسته در محبوبیت به دست آورد، این محبوبیت توسط جریان پیوسته مهاجران ایرلندی به کشور جدید تقویت شد. سیب زمینی به عنوان گیاهان یک ساله کشت می شود.
بسته به آب و هوا، سیب زمینی در فصول مختلف سال کاشت و برداشت می شود. به عنوان مثال، در شمال ایالات متحده، مزارع معمولاً در بهار کاشته می شوند و در پاییز برداشت می شوند. بخشی به نام “سیب زمینی” در زیر زمین رشد می کند.
سیب زمینی روی یک ساقه زیرزمینی تخصصی به نام استولون رشد می کند. بنابراین، اگرچه سیب زمینی در زیر زمین رشد می کند، اما ساقه است، نه ریشه، و به عنوان “غده” شناخته می شود.
سیب زمینی به راحتی رشد می کند. برخلاف سایر محصولات زراعی نیازی به کود زیاد یا افزودنی های شیمیایی ندارند و نسبت به سایر محصولات آب کمتری مصرف می کنند
